Eerste week vrijwilligerswerk

Vorige week zondag waren er vier nieuwe vrijwilligers bijgekomen. Twee meisjes uit Zwitserland, een vrouw uit Australie en een vrouw uit Nederland. Ook waren de Vietnamese meisjes weer teruggekomen van hun tet holiday. Het was dus een drukke boel, maar wel heel gezellig. Terwijl de nieuwe vrijwilligers de City Tour hadden, zijn Nuong, Vy, Faris en ik naar de draken brug gemaakt, want daar was het nog versierd met allemaal kleurrijke bloemen. Nuong en Vy wilden hier graag foto's maken. Ze leken wel twee kleine kinderen, het was zo grappig. Ze stonden te huppelen en springen, omdat ze het zo leuk vonden. In de avond gingen we met z'n allen uit eten, zodat iedereen elkaar wat beter kon leren kennen. Ik moet zeggen dat het erg gezellig was met iedereen. Ik kon gelijk merken dat we een hele leuke groep hadden. Maandag begon ik dan echt met het vrijwilligerswerk en wat had ik er zin in! Maandagochtend ben ik naar het Social Support Centre geweest. Hier heb ik fysiotherapie gedaan met een gehandicapt kindje. Ik vond dit best wel spannend om te doen, want zometeen deed ik haar/hem pijn of deed ik iets fout. Gelukkig was Vy er om mij te helpen. Ik had bijvoorbeeld wat oefeningen gedaan voor het strekken van de benen en armen. Ook voelde ik al snel aan hoe ver ik kon gaan, zodat ik hem/haar geen pijn kon doen. Na het fysiotherapie heb ik wat eten gegeven aan een kindje met het syndroom van down. Wat is dat een lieverd zeg! Na een drie uur lange pauze stond voor mij op de planning om naar de Red Cross te gaan. Dit is het weeshuisje. Wat zijn hier toch een schattige kindjes. Allemaal willen ze opgetild worden. Ik probeerden ze allemaal even veel aandacht te geven, dus het was erg druk voor mij. Dan had ik bijvoorbeeld een kindje in mijn armen en vervolgens zag ik een kindje met een snotneus die ik schoon moest maken en nog geen seconde later zag ik weer een kindje die wegliep. Soms had ik wel drie kinderen in mijn armen of bij mij zitten. Maar wat vind ik dit leuk om te doen zeg! Nadat we bij het weeshuis waren geweest ben ik samen met Esther (vrijwilliger uit Nederland) wezen kijken bij de voetbaltraining van Mr Viet en Faris (de jongen uit Duitsland). Het was wel even leuk om een Vietnameze voetbaltraining te zien. Mijn eerste vrijwilligerswerk dag was erg druk, maar wel heel erg geslaagd! De volgende dag ben ik in de ochtend weer naar het SSC gegaan. Dit keer mocht ik oefeningen met de ouderen doen. Eerst moesten ze een hoepel over de stoel gooien, later moesten ze een yogabal vangen en tenslotte hadden we verzonnen dat ze de yogabal moesten overschieten. Dit laatste vond ik het leukst. De vrouwtjes waren telkens aan het lachen. Je kon echt merken dat ze het naar hun zin hadden. Sommige vrouwtjes probeerden ook echt op z'n hardst te schieten en je zult het misschien niet van de oude vrouwtjes geloven, maar sommige schoten echt heel hard. Na de pauze mocht ik weer naar het weeshuisje. Hier heb ik weer met de kindjes gespeeld en natuurlijk ook luiers verschoond en snotneuzen schoongemaakt. Dat hoort er natuurlijk ook bij. Wel merk je dat het er hier heel anders aan toe gaat dan dat wij in Nederland gewend zijn. Er is namelijk maar een doek om de snotneus van de kinderen te verschonen. Dus iedere snotneus word verschoond met dezelfde doek. Het is dan ook niet zo gek dat ze allemaal rondlopen met een snotneus. Dit is namelijk een makkelijke manier om de ander aan te steken. Wat mij ook opgevallen was, is dat je telkens kindjes ziet met allemaal dingen in hun mond. Er liggen namelijk allemaal kleine dingetjes op de grond en kleine kinderen stoppen dit natuurlijk in hun mond. Dit vraagt van mij dus dat ik extra goed oplet, maar volgens mij gaat dit mij best goed af, al zeg ik het zelf. De volgende dag stond voor mij weer op de planning om fysiotherapie te doen in het SSC. Ik merkte dat het alweer wat beter en makkelijker ging dan de eerste keer. Dat vond ik erg fijn. Na de fysiotherapie met My ben ik gaan lopen met een oud mannetje die een beroerte heeft gehad. Het was fijn om te zien dat de man met weinig hulp kon lopen. Hij liep wel niet zo snel, maar dat maakt niet uit. In de middag mocht ik weer naar het weeshuis. Dit keer niet bij de wat oudere kinderen, maar bij de baby's. Ik heb me toen echt een paar keer afgevraagd hoe iemand zulke lieverds ooit weg kan doen, maar ik moet het een soort van accepteren, want ik kan er niks aan veranderen. Maar echt accepteren doe ik het natuurlijk nooit. Wel kan ik ervoor zorgen dat ik probeer ze genoeg aandacht te geven en ze het toch ook naar hun zin te maken. Bij de baby's was me opgevallen dat sommige gewoon helemaal alleen een flesje melk dronken, terwijl ze een paar maanden oud waren. Dit vond ik erg bijzonder om te zien, want dit zien we in Nederland natuurlijk nooit. In de avond zijn we met het hele huis ( alle vrijwilligers, op eentje na, en de Vietnamezen) naar de pegoda ( tempel) gegaan. Hier was een ceremonie. Dit doen ze altijd voor het nieuwe jaar, en omdat het bijna volle maan was. Waarom ze het precies doen weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik het erg bijzonder vond. Eerst vulden ze gekleurden papieren bakjes met kaarsjes en ze zetten dit neer in de vorm van de hakenkruis. Het is zo'n raar idee dat dit symbool voor hun een hele andere betekenis heeft. Vervolgens gingen ze met z'n allen bidden. Een monnik zong iets op. Dit duurde denk ik wel een half uur. Vervolgens moesten we met z'n allen een paar keer om de buddha lopen. Ik vond het erg bijzonder om dit meegemaakt te hebben. Zo kan je zien hoe het er in andere culturen aan toe gaat, dat vond ik erg leuk om te zien. Tenslotte kregen we natuurlijk iets te eten op het einde haha en zoals gewoonlijk was dit erg lekker!! Donderdag ochtend mocht ik voor het allereerst Engelse les geven. Ik moet zeggen dat ik dit erg spannend vond. Ik weet namelijk van mezelf dat mijn Engels niet fantastisch is. Maar ik moet zeggen dat het uiteindelijk erg is meegevallen. De kinderen luisteren allemaal erg goed en je kan echt merken dat ze graag Engels willen leren. Als ze een antwoord willen geven steken ze netjes hun hand op, dit doen ze door hun arm te ondersteunen met de andere arm op een borsthoogte (beetje lastig uit te leggen haha). Dit vond ik erg leuk om te zien. Ik mocht samen met Esther en Ly lesgeven. Esther had ook lesgegeven Cambodja dus zij wist al goed wat ze moest doen. Dit vond ik erg fijn, want zo kon ik een beetje kijken hoe ze dit deed. We begonnen met de les door onszelf voor te stellen. Daarna deden we een warming-up met de kinderen. Hierbij moesten ze bijvoorbeeld hun schouder aanraken, springen, een gek gezicht trekken, noem maar op. Na de warming-up was iedereen een beetje losgekomen en begonnen we met het leren van het alfabet. Dit deden we door gebruik te maken van plaatjes. Bijvoorbeeld een plaatje van de letter A en een afbeelding van een appel erbij. Tenslotte sloten we de les af met een Engels liedje. In totaal hebben we lesgegeven aan twee kleuterklassen en een klas van de primary. Na de lunch zijn we met z'n allen naar een grotere school verderop gegaan. Op het schoolplein hadden ze helemaal geen speeltoestellen voor de kinderen, dus hadden we bedacht om allemaal spellen op de grond te schilderen. Bijvoorbeeld twitser, bowlen, noem maar op. Dezelfde dag begonnen we gelijk met het schilderen. In de pauzes kwamen allemaal kinderen kijken. Ze vroegen zich natuurlijk af wat we aan het doen waren. De volgende dag zouden we de rest afmaken. Vrijdag was alweer de laatste dag vrijwilligerwerk en dan was mijn eerste week alweer voorbij. Voor mij stond op het programma om weer fysiotherapie te doen in het SSC samen met My. Ik vond het erg leuk om te zien dat ik ook echt vooruitgang zag bij My. Het was dan niet een hele grote vooruitgang, maar je kon wel echt vooruitgang zien en daar gaat het om. Na de fysiotherapie heb ik weer wat oefeningen gedaan met de man die een beroerte heeft gehad. Ik heb oefeningen gedaan voor zijn tong en ik heb heb spraakoefeningen met hem gedaan. Na deze oefeningen ben ik weer een stukje met hem wezen lopen en vervolgens hebben Vy en ik hem eten gegeven. Eten is alleen erg moeilijk voor hem, voornamelijk het slikken. Het eten kwam vaak in het verkeerde keelgat. Ik was soms echt bang dat hij zou gaan stikken, maar gelukkig was het allemaal goedgekomen. Toen we weer aankwamen bij het Greenhouse hadden we een meeting met z'n allen. Mr Viet wilden ons bedanken voor onze inzet deze week en hij was heel erg blij dat wij er zijn om te helpen. Dit vond ik erg leuk om te horen. Na de lunch hebben Piera, Sina, Faris en ik onze spullen gepakt, want we zouden dit weekend naar Hoi An gaan op de scooter. Eerst gingen we nog schilderen op de school, maar vanuit daar gingen we gelijk door. En wat is Hoi An een leuk en gezellig plaatsje zeg. Alles was versierd met lampionnen en andere gekleurde lampjes. Ook waren er allemaal winkeltjes en restaurantjes. Wel waren er heel veel toeristen. Dit is wel iets anders dan in Da Nang, waar je misschien nog geen hand vol toeristen telt. We zijn hier meteen opzoek gegaan naar een hostel. Het was nog wel even moeilijk om er eentje te vinden, maar uiteindelijk vonden we een backpackershostel. Het hostel organiseerde een pub crawl en dit gingen we dan ook doen. Het was niet echt iets voor mij, maar ik kan nu wel zeggen dat ik het een keertje heb meegemaakt en dat in Vietnam. De volgende dag hadden we afgesproken met de andere vrijwilligers. Mr viet, onze taxichauffeur en Faris hadden namelijk een voetbalwedstrijd in Hoi An en hier wilden we graag kijken. We brachten alleen geen geluk, want ze hadden dik verloren. Zo dik dat ik de tel ben kwijtgeraakt. Na de voetbalwedstrijd heb ik lekker een manicure gehad. In de avond hebben we gezellig met alle vrijwilligers gegeten en vervolgens een hele gezellige avond gehad. De laatste dag in Hoi An hebben we nog lekker rondgelopen en winkeltjes bekeken. Ook zijn we nog eventjes naar het strand geweest. Dit was mijn eerste vrijwilligerswerk week en ik moet zeggen het was een erg geslaagde week. Ik hoop jullie weer een beetje op de hoogte te hebben gebracht.

Liefss vanuit Vietnam.